سفر > جهانگردی - محمد ملاحسینی:
پیزا؛ جالبترین و قدیمیترین برج جهان با 85 متر طول و 14500 تن وزن در دوره رنسانس در شهر پیزا در ایالت توسکنی کشور ایتالیا در طول 176 سال ساخته شد
راهپلههای برج پیزا
ایتالیا
هدف ازساخت این برج، استقرار یک ساعت بزرگ بر بالای آن بود اما این بنا مدتی بعد از احداث انحراف یافت و اکنون به همان صورت باقیست. برج پیزا 55 متر ارتفاع دارد و هر سال برمیزان انحراف آن افزوده میشود.
برج کج پیزای ایتالیا با وجودی که تنها برج کج جهان نیست، ولی مشهورترین آن در کل جهان میباشد. این برج هر سال 2.5 سانتیمتر به سمت زمین کج میشود و احتمال میرود تا 80 سال دیگر سقوط کند.
طبقه اشراف برای رقابت با یکدیگر مشهورترین هنرمندان و معماران را مأمور ساختن شاهکاری معماری میکردند. در قرن دوازدهم، اهالی شهر پیزا تصمیم گرفتند کلیسای آنها برجی داشته باشد که برج سینت مارک را تحت تأثیر قرار دهد.
پس از آن که پایههای بنا حفر شد، معماری کارآزموده به نام بونامو که مسئول ساختمان این برج بود، نخستین سنگ آن را در سال 1174 میلادی بنا نهاد. اما پیش از آنکه ارتفاع برج به 12 متر برشد، مشخص شد که برج به میزان زیادی منحرف شده است.
در سال 1234 از معمار دیگری به نام بناناتو خواسته شد تا ساختمان برج را تمام کند. او چهارمین سقف بنا را به پایان رساند و آن را نیمه تمام گذارد.
سپس معمار دیگری رشته کار را بدست گرفت و طبقات پنجم و ششم را تمام کرد، اما پایه اصلی همچنان منحرف میشد. تقریبا یک قرن بعد، معماری به نامپیزانو ساختمان آخرین بالکن را به پایان رساند و ناقوس برج را در نزدیک مرکز ثقل نصب کرد.
در گذشته تصور میشد که کجی برج پیزا بخشی از طرح اولیه آن بوده است ولی امروزه دانشمندان ثابت کردند که این مساله صحت ندارد. ساخت این برج به صورت عمودی طراحی شده بود ولی در طول ساخت آن به تدریج کج شد.
این برج به دلیل کجی و زیبایی خاصی که دارد از سال 1174 تاکنون همیشه کانون توجه همگان بوده است. در طول ساخت این برج تلاشهای زیادی انجام گرفت تا با بکارگیری مصالح ساختمانی خاص جلوی کج شدن آن گرفته شود.
بعدها ستونها و دیگر بخشهای تخریب شده برج بیشتر از یک بار جایگزین شدند و امروزه زیرساختهای جدیدی برای کم کردن میزان کج شدن برج و افزایش طول عمر آن به کار گرفته میشود.
برج کج پیزا با 863/55 متر ارتفاع در 8 طبقه ساخته شده است. قطر بیرونی این بنا 484/15 متر و قطر داخلی 368/7 متر است. ضخامت دیوارهای پایه آن 08/4 متر است و وزن آن حدود 500/14 تن برآورد میشود.
جهت شیب این برج در فاصله سالهای 1174 تا 1250 به سمت شمال و از سال 1272 تا سال 1997 به سمت جنوب متمایل بوده است تا سال 1997، این برج 2/5 متر نسبت به سطح افق کج شده است.
ناقوس این برج 5/3 تن وزن دارد. این برج در پشت کلیسای بزرگ شهر پیزا واقع شده است و ساخت این برج در سه مرحله انجام گرفته است.
ساخت اولین طبقه این برج ناقوس که سنگهای مرمر سفیدرنگ در آن به کار رفته است از نهم آگوست 1174 دوران پیروزیهای نظامی و خوشبختی شروع شد. اولین طبقه این برج از ستونهایی که به صورت دایرهوار در کنار هم قرار گرفته بودند، تشکیل شده بود که در جهت مقابل تاقهای بیروزنه خم شده بودند.
بعد از اینکه طبقه سوم این برج در سال 1178 ساخته شد به دلیل اینکه 3 متر در کارهای زیرساختی آن اشتباه شده بود، برج کج شد. البته طرح این برج از آغاز نقص داشت.
با درگیر شدن بیزانس در جنگ با جنوا، لوکا و فلورانس ادامه ساخت این برج به مدت 100 سال با تعلیق رو به رو شد. در سال 1198 چند ساعت به طور موقت روی این بنای ناتمام نصب شد.
در سال 1272 ساخت این بنا توسط معماری به نام «جیوانیدیسیمونه» از سر گرفته شد. 4 طبقه بدین ترتیب ساخته شد. مجددا در سال 1284 با شکست بیزانس در جنگ ساخت بنا متوقف شد.
در سال 1372 آخرین طبقه آن که محل قرار گرفتن ناقوس بود توسط توماسودی آندرا پیزانو ساخته شد و ناقوس در محل خود قرار گرفت.
وی در تلفیق عناصر گوتیک به کار گرفته شده در جایگاه ناقوس با سبک رومانسک (معماری اروپایی قرنهای یازدهم و دوازدهم که به تقلید از معماری رومی دارای تاقهای ضربی و دیوارهای ضخیم بود) برج موفق عمل کرد.
در بالاترین نقطه این برج 7 ناقوس وجود دارد که هر کدام یکی از نوتهای موسیقی را دارد و بزرگترین آنها در سال 1655 نصب شده است.
در سال 1838 معماری به نام الساندرو دلا گرادسکا گذرگاهی در اطراف این برج حفر کرد که این امر موجب افزایش کج شدن این برج شد.
بنبتو موسولینی دستور داد تا این برج را به حالت عمودی برگردانند به همین خاطر درپای آن بتون ریخته شد که این امر منجر به فرو رفتن برج در سطح زمین شد. در طول جنگ جهانی دوم ارتش آمریکا دستور تخریب تمامی برجهای ایتالیا را داد که برج پیزا در دقیقه آخر از این خطر در امان ماند.
در 27 فوریه 1964 دولت ایتالیا برای جلوگیری از سقوط این برج درخواست کمک کرد. یک گروه از مهندسان، ریاضیدانان و تاریخدانان در جزایر آزور گرد هم آمدند تا راههای پا بر جا نگه داشتن و استحکام برج را بررسی کنند.
بعد از دو دهه کار و فعالیت روی این پروژه، برج در ژانویه 1990 به روی عموم بسته شد. در طول این مدت ناقوسهای برج برای کم شدن از وزنشان از محل خودجابهجا شدند.
روشهای بسیاری برای پا بر جا نگهداشتن برج پیشنهاد شده که از آن جمله میتوان به استفاده از وزنههای 800 تنی سربی درپای آن اشاره کرد. راهحل نهایی برای پیشگیری از کج شدن بیشتر برج انتقال 38 متر مکعب از سطح بر آمده زیر آن بود. طبق آخرین اطلاعات این برج تا 300 سال دیگر پا بر جا خواهد بود.
بر طبق یک افسانه گالیلئو گالیله که خودش نیز یک پیزایی بود، آزمایشاتش در مورد سقوط آزاد را نیز در بالای این برج انجام داد. این برج به این ترتیب، به نشان اصلی شهر پیزا تبدیل شد و سال ۱۹۸۷ نیز توسط یونسکو به میراث فرهنگی پیوست.
از ۷ ژانویه سال ۱۹۹۰ بازدید از این برج توسط توریستان ممنوع شد. چون خطر ریزش آن افزایش پیدا کرده بود. پس از ۱۲ سال و کمی راستسازی برج از ۱۵ دسامبر ۲۰۰۱، دیدار از این برج ۱۴،۵۰۰ تُنی مجدداً توسط بازدیدکنندگان آزاد شد.
مهندسان و دانشمندان اعلام کردند دیگر خطر سقوط، برج کج پیزا را تهدید نمیکند، چرا که کمیته حفظ این بنا نام گزارش 1000 صفحهایاش را که تمامی تلاشهای حفظ این بنا در آن ذکر شده «برج ترمیم شد» گذاشته است.
این افراد معتقد هستند خمیدگی این بنای دوران قرون وسطی به حالت ایستا درآمده است. هرچند این برج هرگز به حالت صاف درنخواهد آمد و دلیلش هم از بین رفتن جاذبه توریستی آن است اما دو دهه کار و تلاش کمیته حافظت از برج کج بالاخره معمای 800 ساله تمایل این میراث فرهنگی جهانی به سمت شمال را حل کرد.
طبق گزارشی که در تلگراف به چاپ رسید «جان برلند»، پرفرسور72 ساله بریتانیایی مهندسی خاک ثابت کرده که دلیل ناپایداری این برج سفره آب زیرزمینی متحرکی زیر سطح نرم پایه 200 متر مربعی این برج است.
با توجه به این مسئله این پرفسور به همراه گروه حفظ و مرمت آثار باستانیاش بودجهای بالغ بر 39 میلیون دلار را صرف پیدا کردن راهی ابداعی برای جلوگیری از سقوط این برج کردند.
این گروه از سال 1990 مشغول به کار شدند اما چندبار احتمالات اشتباه آنها را به بیراهه منتهی کرد. در سال 1992 این گروه با استفاده از تاندونهای فولادی سعی کردند برج پیزا را ثابت نگه دارند، در سال 1993 شمشهایی از جنس سرب و بستهای تنومند نیز به این تاندونها اضافه کردند که این مسئله موجب نارضایتی مردم شد.
بالاخره در سال 1995 برلند کمی به راه حل مسئله نزدیک شد. او متوجه شد جیمز تروبشاو، مهندس دوران ویکتوریا در سال 1832 برای برطرف کردن خمیدگی برج کلیسای سینت چاد از نقره استفاده کرده است.
او ترکیبی شامل نقره را در سمت شمالی برج جاسازی کرد، درست در جهت مقابل زاویه خمیدگی، این مسئله موجب شد تا جاذبه در سمت مخالف خمیدگی سنگینی و از خم شدن بیشتر برج جلوگیری کند. این شیوه همچنین در برابر حرکت سفره آب زیرزمینی نیز ساختمان را پایدار و ثابت نگه میدارد.
هنگامی که تنها ساخت 3 طبقه پایینی برج به پایان رسیده بود و پیش از آنکه ارتفاع برج به 12 متر برسد، این برج خمیدگی خودش را نشان داد. از آن زمان تا کنون انحراف و خمیدگی برج ادامه دارد.
انفجار بیش از یک هزار بمب در جنگ جهانی دوم در این شهر و وقوع حدود 100 زلزله خفیف و شدید در این منطقه، نتوانسته است برج کج را به زمین بیندازد.
رج کج پیزا (به ایتالیایی: Torre pendente di Pisa) واقع شده در شهر پیزا در ایتالیا، با وجودی که تنها برج کج جهان نیست، ولی از مشهورترین آنها در کل جهان میباشد.
این برج با۵۶٫۷۰ متر ارتفاع و ۱۴۵۰۰ تن وزن در توسکانی ایتالیا واقع است. آغاز ساخت این برج در دوره رنسانس در ۹ آگوست۱۱۷۳ به انجام رسید. گفته میشود در آن دوره، ثروتمندان ایتالیا و طبقه اشراف برای رقابت با یکدیگر مشهورترین هنرمندان و معماران را مأمور ساختن شاهکارهای معماری میکردند.
در قرن دوازدهم، اهالی شهر پیزا تصمیم گرفتند کلیسای آنها برجی داشته باشد که برج سینت مارک را تحت تأثیر قرار دهد. پس از آن که پایههای بنا حفر شد، معماری کار آزموده به نامدیوتیسالوی که مسئول ساختمان این برج بود، نخستین سنگ آن را بنا نهاد. اما چند سال پس از شروع ساخت آن، هنگامی که تنها سه طبقه پایینی آن به پایان رسیده بود و پیش از آنکه ارتفاع برج به ۱۲ متر برسد، این برج خمیدگی خودش به سمت جنوبشرقی را نشان داده بود. پس از آن ساخت این برج به مدت ۱۰۰ سال متوقف شد.
در سال ۱۲۳۴ از معمار دیگری به نام بونانّو پیزانو خواسته شد تا ساختمان برج را تمام کند. او چهارمین سقف بنا را به پایان رساند و آن را نیمه تمام گذارد و چهار طبقه بعدی آن با همان تمایل به خمیدگی به پایان رسید. سپس معمار دیگری رشته کار را بدست گرفت و طبقات پنجم و ششم را تمام کرد، اما پایه اصلی همچنان منحرف میشد.
تقریباً صد سال بعد، معماری به نام جووانی پیزانو ساختمان آخرین بالکن را به پایان رساند وناقوسهای برج را در نزدیک مرکز ثقل نصب کرد.
این برج با زاویه ۶٫۳ درجه نسبت به زوایه قائم توانسته قدرت جرمی خود را در مقابل نیروی گرانشی مرکزی حفظ کند. در صورتی که معماران میتوانستند این نوع حالت را حفظ کنند این برج با توجه به نوع زمینی که بر روی آن قرار داشت میتوانست تا زاویه ۶٫۸ درجه نیز کج شود اما به دلیل نصب شدن یک لوستر تمام فلزی ۱٫۲ تنی این موضوع تا حد زیادی تحتالشعاع قرار گرفت و حال بسیاری از معماران در این فکر هستند که بازوهای مقاومتی بر روی آن برای حفظ قدرت نگاهدارنده آن تعبیه نمایند.
بدین ترتیب در سال ۱۳۵۰، یعنی پس از ۱۷۶ سال، ساختمان برج به ارتفاع ۵۶٫۷۰ متر با تعداد ۷ زنگ در بالای آن به وزن بیش ۲۹ تن، پایان یافت. از آن زمان تا کنون و در مدت ۷٫۵ قرن مدام به انحراف این برج افزوده شده و در حال حاضر ۲/۴ متر از خط اصلی خود انحراف پیدا کردهاست.
این برج ۵۵ متر بلندی و هفت ناقوس داشت، که به علت خطر ریزش آن، ناقوسهای آن به صدا در نمیآمدند. در آن ۳۰۰ پله نصب شدهاست و ضخامت پیهای برج در حدود ۵ متر است که رویماسه، کار گذاشته شدهاند. عدهای معتقد هستند همین امر سبب کج شدن برج شدهاست. کارشناسان میگویند علت اصلی انحراف برج مربوط به خاک زیربنای آن است که دارای ساختمان اسفنجی میباشد. این منطقه از شن و خاک و رس آبرفتی حاوی ۶۰ درصد آب تشکیل شده و در حقیقت بنای برج روی یک زمین باتلاقی ساخته شدهاست.
انفجار بیش از یک هزار بمب در جنگ جهانی دوم در این شهر و وقوع حدود ۱۰۰ زلزله خفیف و شدید در این منطقه، نتوانستهاست برج کج را به زمین بیندازد و این برج هنوز هم به خمیدگی خود ادامه میدهد. کل انحراف برج ۲/۴ متر است که ۳۰ سانتیمتر این کجی، مربوط به ۱۰۰ سال اخیر است. این برج هر سال ۲٫۵ سانتیمتر به سمت زمین کج میشود و گفته میشود احتمالاً تا ۸۰ سال دیگر سقوط خواهد کرد.
بر طبق یک افسانه گالیلئو گالیله که خود نیز یک پیزایی بود، آزمایشهایش در مورد سقوط آزاد را در طبقات بالای این برج انجام دادهاست.
بر اساس گفتههای ناموثق منشی گالیله ۲ گلوله با جرمهای متفاوت را از بالای این برج به طور همزمان رها کرد تا این نظریه که سرعت سقوط اجسام از جرمشان مستقل است را ثابت کند!
برج پیزا که یک اثر هنری نیز هست ساختنش ۱۷۷ سال بطول انجامید و اولین طبقهٔ آن در سال ۱۱۷۳ ساخته شد که از سنگ مرمر سفید با ستونهای بزرگ و زیبا بود و به قوسهایی منتهی میشد. در سال ۱۱۷۸ بعد از آنکه کار طبقهٔ سوم به اتمام رسید به علت پی ناپایدار و ضعیفش برج نشست کرد و پس از آن ساخت و سازش قریب به یک قرن متوقف شد. در این سالها برج پیزا در گیر جنگهای جنوا، لوکا و فلورانس بود و فقط در سال ۱۱۹۸ به طور موقت ساعتهایی را در طبقهٔ سوم آن نصب کردند.
مهندسین آن زمان برای آنکه بتوانند کج بودن برج را جبران کنند یک طرف از طبقات آن را از طرف دیگر بلندتر ساختند اما برج به طرف دیگر خم شد. در سال ۱۲۸۴ ساخت برج دوباره متوفق شد تا سال ۱۳۱۹ که طبقهٔ هفتم آن را کامل کردند. در سال ۱۳۷۲ شخصی به نام توماس آندره پیزانو هفت زنگ به سبک رومی را برای این برج طراحی کرد که هر کدام از آنها گویای یک نت موسیقی است. نام و وزن هر کدام از زنگها به شرح زیر است:
+) زنگ اول: L’assuna با وزن ۳۶۲۰ کیلوگرم +) زنگ دوم: Crocifisso با وزن ۲۴۶۲ کیلوگرم +) زنگ سوم: san ranieri با وزن ۱۴۴۸ کیلوگرم +) زنگ چهارم: La Terza با وزن ۳۰۰ کیلوگرم +) زنگ پنجم: La Pasquereccia یا La Giustizia (از عید پاک میآید زیرا در عید پاک از آن استفاده میکردند) با وزن ۱۰۱۴ کیلوگرم +) زنگ ششم: Vespruccio با وزن ۱۰۰۰ کیلوگرم +) زنگ هفتم: Dal Pozzo با وزن ۶۵۲ کیلوگرم (در آواخر قرن ۱۸ زنگ جدیدی را بجای این زنگ که شکسته بود قرار دادند)
این برج به این ترتیب، به نشان اصلی شهر پیزا تبدیل شد و سال ۱۹۸۷ نیز توسط یونسکو به میراث فرهنگی پیوست.
از ۷ ژانویه۱۹۹۰ بازدید از این برج توسط توریستان ممنوع شد. چون خطر ریزش آن افزایش پیدا کرده بود. پس از ۱۲ سال و کمی راستسازی برج از ۱۵ دسامبر۲۰۰۱، دیدار از این برج ۱۴،۵۰۰ تُنی مجدداً توسط بازدیدکنندگان آزاد شد.
برج پیزا را عمداً کج نساخته اند. در واقع یک اشتباه معماری موجب کج شدن این برج شده است. برج پیزا ۵۵ متر ارتفاع دارد ؛ ولی عمق پی آن فقط سه متر است. پس از اینکه کارساختن این برج در سال ۱۱۷۳ میلادی آغاز شد ، زمین زیر آن به تدریج شروع به نشست کرد. از آن زمان به بعد ، نشست تدریجی زمین همچنان ادامه داشت . در اواخر قرن چهاردهم میلادی قسمت هایی از طبقات فوقانی برج را برای جلوگیری از کج شدن بیشتر آن تغییر دادند که این کار ، تا حدود زیادی مؤثّر بود. برج معروف پیزا در طول بیش از شش قرن در آستانه ی سقوط بوده است. علّت واژگون نشدن آن این است که هنوز از مرکز ثقل خود خارج نشده است. در سال های اخیر ، تلاشهای زیادی برای جلوگیری از روند کج شدن برج انجام شده است ؛ از جمله می توان به تزریق سیمان داخل پی برج و جلوگیری از نفوذ آب به زمین های اطراف آن اشاره کرد. ولی با تمام این تلاشها ، این برج همچنان در حال کج شدن است. به همین دلیل اخیراً بازدید عموم از آن ممنوع شده است. در حال حاضر مهندسین و باستان شناسان سعی می کنند راهی برای جلوگیری از کج شدن آن بیابند. آن ها امیدوارند که بتوانند این برج را برای هشت قرن دیگر حفظ کنند.
برج کج پیزا، برج ناقوسدار کلیسای جامع ایتالیاست. ساخت این برج از آگوست 1173 شروع شد و (با دو وقفه طولانیمدت) بدون هیچ تغییری در طرح اولیه حدود 200 سال به طول انجامیده است.
در گذشته تصور میشد که کجی برج پیزا بخشی از طرح اولیه آن بوده است ولی امروزه میدانیم که این مساله صحت ندارد. ساخت این برج به صورت عمودی طراحی شده بود ولی در طول ساخت آن به تدریج کج شد (برخی معتقدند که اگر این برج کج نمیشد، بیشک یکی از فوقلعادهترین برجهای ناقوسدار دنیا میشد.)
این برج به دلیل کجی و زیبایی خاصی که دارد از سال 1173 تاکنون همیشه کانون توجه همگان بوده است. در طول ساخت این برج تلاشهای زیادی انجام گرفت تا با بکارگیری مصالح ساختمانی خاص جلوی کج شدن آن گرفته شود. بعدها ستونها و دیگر بخشهای تخریب شده برج بیشتر از یک بار جایگزین شدند و امروزه زیرساختهای جدیدی برای کم کردن میزان کج شدن برج و افزایش طول عمر آن به کار گرفته میشود.
برج کج پیزا با 863/55 متر ارتفاع در 8 طبقه ساخته شده است. قطر بیرونی این بنا 484/15 متر و قطر داخلی 368/7 متر است. ضخامت دیوارهای پایه آن 08/4 متر است و وزن آن حدود 500/14 تن برآورد میشود.
جهت شیب این برج در فاصله سالهای 1173 تا 1250 به سمت شمال و از سال 1272 تا سال 1997 به سمت جنوب متمایل بوده است تا سال 1997، این برج 2/5 متر نسبت به سطح افق کج شده است. ناقوس این برج 5/3 تن وزن دارد. این برج در پشت کلیسای بزرگ شهر پیزا واقع شده است.ساخت این برج در سه مرحله انجام گرفته است.
ساخت اولین طبقه این برج ناقوس که سنگهای مرمر سفیدرنگ در آن به کار رفته است از نهم آگوست 1173 دوران پیروزیهای نظامی و خوشبختی شروع شد اولین طبقه این برج از ستونهایی که به صورت دایرهوار در کنار هم قرار گرفته بودند، تشکیل شده بود که در جهت مقابل تاقهای بیروزنه خم شده بودند در مورد هویت معمار برج کج پیزا بحثهای زیادی وجود دارد. سالها تصور میشد که این بنا، کار «گوگلپلمو» و «بونانو پیزانو» بوده است. سنگ قبر بونانو پیزانو در سال 1820 در پای این برج کشف شد.
بعد از اینکه طبقه سوم این برج در سال 1178 ساخته شد به دلیل اینکه 3 متر در کارهای زیرساختی آن اشتباه شده بود، برج کج شد. البته طرح این برج از آغاز نقص داشت با درگیر شدن بیزانس در جنگ با جنوا، لوکا و فلورانس ادامه ساخت این برج به مدت 100 سال با تعلیق رو به رو شد. در سال 1198 چند ساعت به طور موقت روی این بنای ناتمام نصب شد.
در سال 1272 ساخت این بنا توسط معماری به نام «جیوانیدیسیمونه» از سر گرفته شد. 4 طبقه بدین ترتیب ساخته شد. مجددا در سال 1284 با شکست بیزانس در جنگ ساخت بنا متوقف شد. در سال 1372 آخرین طبقه آن که محل قرار گرفتن ناقوس بود توسط توماسودی آندرا پیزانو ساخته شد و ناقوس در محل خود قرار گرفت.
وی در تلفیق عناصر گوتیک به کار گرفته شده در جایگاه ناقوس با سبک رومانسک ( معماری اروپایی قرنهای یازدهم و دوازدهم که به تقلید از معماری رومی دارای تاقهای ضربی و دیوارهای ضخیم بود) برج موفق عمل کرد. در واقع در بالاترین نقطه این برج هفت ناقوس وجود دارد که هر کدام یکی از نوتهای موسیقی را دارد و بزرگترین آنها در سال 1655 نصب شده است.
در سال 1838 معماری به نام «الساندرو دلا گرادسکا» گذرگاهی در اطراف این برج حفر کرد که این امر موجب افزایش کج شدن این برج شد.
«بنبتو موسولینی» دستور داد تا این برج را به حالت عمودی برگردانند به همین خاطر درپای آن بتون ریخته شد که این امر منجر به فرو رفتن برج در سطح زمین شد. در طول جنگ جهانی دوم ارتش آمریکا دستور تخریب تمامی برجهای ایتالیا را داد که برج پیزا در دقیقه آخر از این خطر در امان ماند.
در 27 فوریه 1964 دولت ایتالیا برای جلوگیری از سقوط این برج درخواست کمک کرد. یک گروه از مهندسان، ریاضیدانان و تاریخدانان در جزایر آزور گرد هم آمدند تا راههای پا بر جا نگه داشتن و استحکام برج را بررسی کنند. بعد از دو دهه کار و فعالیت روی این پروژه، برج در ژانویه 1990 به روی عموم بسته شد. در طول این مدت ناقوسهای برج برای کم شدن از وزنشان از محل خودجابهجا شدند. ساختمانهای اطراف برج برای رعایت نکات ایمنی تخلیه شدند. بعد از یک دهه بازسازی و تثبیت وضعیت آن برج در 15 دسامبر سال 2001 به روی عموم مردم باز شد.
روشهای بسیاری برای پا بر جا نگهداشتن برج پیشنهاد شده که از آن جمله میتوان به استفاده از وزنههای 800 تنی سربی درپای آن اشاره کرد. راهحل نهایی برای پیشگیری از کج شدن بیشتر برج انتقال 38 متر مکعب از سطح بر آمده زیر آن بود. طبق آخرین اطلاعات این برج تا 300 سال دیگر پا بر جا خواهد بود.
در شهر پیزای ایتالیا، برجی قرار دارد که به طور کامل و مشخصی کج شده و یکی از عجایب روزگار محسوب می شود. این برج به طور کامل از سنگ مرمر ساخته شده و قطر دیوارهای پایینش ۱۳ فوت ضخامت …
در شهر پیزای ایتالیا، برجی قرار دارد که به طور کامل و مشخصی کج شده و یکی از عجایب روزگار محسوب می شود. این برج به طور کامل از سنگ مرمر ساخته شده و قطر دیوارهای پایینش ۱۳ فوت ضخامت دارند. این برج هشت طبقه و ۱۷۹ فوت ارتفاع دارد. این برج ۳۰۰ پله دارد که به بالای برج ختم می شود. ارتفاع قسمت بالای برج در راستای عمود ۱۶/۵ فوت می باشد. به عبارت دیگر، برج بیش از ۱۶/۵ فوت کج است. یعنی اگر بالای برج بایستید و سنگی را به پایین پرتاب کنید، آن سنگ ۱۶/۵ فوت دورتر از دیوار پایینی برج خواهد افتاد.
هیچ کس علت کج بودن آن را نمی داند. در ابتدا و به هنگام ساخت، قرار نبود که این برج کج بایستد بلکه می بایستی راست و مستقیم سرپا می ایستاد. فونداسیون یا پی این برج در زمین شنی قرار دارد و احتمال دارد علت خمیدگی آن همین عامل باشد. زمانی که فقط سه طبقه از این برج ساخته شد، شروع به کج شدن کرد؛ بنابراین طرح ساخت برج را اندکی تغییر دادند و ساخت آن بدین منوال ادامه یافت.
برج کج پیزا در اصل ،به عنوان برج ناقوس کلیسای جامع دومو ساخته شده که در مرکز شهر پیزا و در میدان معجزات آن واقع شده است .
میدان معجزات ، محوطه وسیعی است که با دیوار از بقیه شهر جدا شده و آثاری فاخر از معماری و هنر ایتالیا را در خود جای داده است.
وجود کلیسای جامع دومو که سمبل معماری رومیایی ( رمانسک) است در کنار برج کج پیزا و گورستان کومپو سانتو در این میدان موجب شد تا تمامی این آثار در فهرست جهانی یونسکو به ثبت جهانی برسد .
برج پیزا در اصل برای ناقوس خانه کلیسای جامع شهر و همچنین نصب ساعت بر روی آن در سال 1173
میلادی ساخته شده که البته ساخت کامل آن در چندین مرحله و با تاخیری صد ساله به پایان رسیده است.
پس از تکمیل طبقه سوم برج در سال 1178 .م ، انحراف ساختمان آن از مرکز قائمه برج به تدریج آغاز شد که همین امر منجر به توقف عملیات ساخت نهایی پیزا شد و کار ساخت آن را به مدت یک قرن به حالت تعلیق در آورد . صد سال بعد در سال 1272 میلادی چهار طبقه دیگر به برج اظافه شد اما این بار معماران و مهندسان ساخت برج تلاش کردند تا این چهار طبقه بر خلاف جهت انحراف برج ساخته شود و به تعادل بنا کمک کند .
ساخت نهایی برج پیزا در سال 1372 .م به پایان رسید و ناقوس برج در محل خود نصب شد . ارتفاع برج پیزا از سطح زمین نزدیک به 54 متر است و در حال حاضر انحراف برج از حالت قائمه آن در حدود 5.5 درجه است که به گفته کارشناسان ،حداقل برای سیصد سال آینده میتوان به تعادل فعلی آن امیدوار بود .
این کارشناسان معتقدند نخستین اشتباه در احداث برج پیزا که منجر به کج شدن آن شده مکان یابی نادرست محل احداث آن بوده چرا که خاک زیر برج پیزا را لایه هایی از شن و خاک رس تشکیل داده و به دلیل استفاده از فونداسیون نامناسب و غلط ، ساختمانبه سمت جنوب متمایل شده است.
توقف طولانی در احداث بنای برج نیز از دیگر دلایل کج شدن بیشتر برج پیزا از 2.5 درجه به 5.5 درجه اعلام شده است . موسولینی نخست وزیر نام آشنای ایتالیا نیز پیش از جنگ جهانی دوم دستور داده بود برج پیزا به حالت عمودی باز گردانده شود و به همین دلیل مقدار زیادی بتن درپی برج ریخته شد که به دلیل نرم بودن خاک ، به طور غیر منتظره ای انحراف بیشتر برج از حالت عمودی و افزایش کجی آن را در پی داشت.
+ نوشته شده در چهارشنبه پنجم خرداد 1389ساعت 10:17 بعد از ظهر توسط اوكتاي اماني
یکی از جذابترین و معروفترین برجها در لهستان که به عنوان بخشی از دیوار شهر در قرن ۱۴، البته با عنوان یک برج راست ساخته شد. اما پس از خم شدن آن که احتمالا ناشی از ناپایداری زمین بوده است به یکی از جاذبههای توریستی تبدیل شد. انحراف آن در حال حاضر ۱۴۶ سانتی متر است.
میراث فرهنگی - بناها و اماکن عجیب و باورنکردی در نقاط مختلف جهان به وفور دیده میشوند. بسیاری از این سازهها به دلیل شکل و نوع معماری خود عجیب به نظر میرسند اما برخی دیگر به مرور زمان نمای و ظاهری باورنکردنی به خود میگیرند. نمونههایی از مورد دوم را میتوان در ساختمانها یا بناهای کج جهان که معروفترین آنها بجر کز پیزا است مشاهده کرد.
وقتی ساختمانی بر روی یک محل نه جندان محکم بنا شود این اتفاق خواهدافتاد. ساختمان شروع به کج شدن میکند و هر سال زاویه آن بیشتر و بیشتر میشود و هرچند ممکن است قرنها زمان ببرد اما در نهایت در صورتی که تلاشی جدی برای ثبات آن انجام نشود فورخواهد ریخت.
اینها مسائلی است که در مورد این ۱۱ برج اتفاق افتاده است.
دو برج بولونیا، ایتالیا
این دو برج در بین سالهای ۱۱۰۹ و ۱۱۱۹ ساخته شده اند. برج بلندتر آسینلی( Asinelli) و برج کوتاه گاریسندا( Garisenda) نامیده میشود. برج آسینلی در حدود ۳۱۹ فوت ارتفاع دارد. این دو برج برخورد رعد و برق، آتش سوزی، حملات و بمبارانهای جنگ جهانی دوم را تجربه کردهاند. برج گاریسندا که چندین بار در کتاب کمدی الهی دانته به آن اشاره شده است از قرن ۱۴ به دلیل نرمشدن زمین شروع به کج شدن کرده است.
بیگ بن، انگلستان
برج ساعت پارلمان بریتانیا (که معمولا به عنوان بیگ بن شناخته میشود)، با توجه به اسنادی که به تازگی منتشر شده است، ۰٫۲۶ درجه کج شده است. سطح شیب از سال ۲۰۰۳ به ۰٫۹ میلیمتر در سال افزایش یافته و به نظر میرسد که تحولات زیرزمینی از جمله ساخت پارکینگ و گسترش مترو باعث این مشکل شده است.
برج کلیسای سورهوسن(Suurhusen)، آلمان
برج این کلیسا کجترین برج در جهان است. زاویه برج پیزا معروف ۱٫۲۲ درجه است اما زاویه این برج که در قرون وسطی در شمال غربی آلمان ساخته شده است در حال حاضر ۵٫۱۹۳ درجه است. این کلیسا بر روی یک پایه ساخته شده از درخت بلوط بر روی یک منطقه باتلاقی بنا شد و زمانی که زمین خشک شد چوبها دچار پوسیدگی میگردند و این باعث ایجاد شیب میشود.
برج کلیسای فرانکن هوسن(Frankenhausen )، آلمان
این برج بر روی یک زمین ناپایدار ساخته شده است که حداقل از سال ۱۶۴۰ شروع به کج شدن کرده است. در سالهای اخیر زاویه این برج به ۴٫۸ درجه رسیده است. تلاش برای ایجاد ثبات در آن با شکست روبرو شده است و به نظر میرسد که برج این کلیسا به زودی سقوط خواهد کرد.
برج پیزا، ایتالیا
این برج بر روی خاک رس نرم ساخته شده و کج شدن آن فقط چند سال پس از ساخت آن شروع شد. پس از اتمام در سال ۱۳۵۰، با گذشت زمان زاویه این برج 16 هزار تنی مخاطره آمیز شد. در سال ۱۹۹۰ برای جلوگیری از فروپاشی آن حدود ۲ میلیون پوند سرب در زیر یکی از اضلاع آن وارد کردند.
برج نویانسک(Nevyansk )، روسیه
این برج به دستور پتر کبیر در نیمه اول قرن ۱۸ توسط آکینیفی دمیدوف( Akinfiy Demidov) معروف ساخته شده است. ارتفاع برج ۵۷٫۵ متر از سطح زمین است. با توجه به اندازهگیریهای اخیر، انحراف آن از قسمت بالای برج ۲٫۲ متر است. تاریخ دقیق ساخت آن مشخص نیست اما با توجه به منابع تاریخی بین سالهای ۱۷۲۱ و ۱۷۴۵ ساخته شده است.
برج بورانو ( Burano)، ایتالیا
قدمت این برج به قرن ۱۵ بر میگردد و به دلیل نشست اتفاق افتاده در زمین مقداری کج شده است. مردم محلی به آن برج مست میگویند.
برج تورون( Torun)، لهستان
یکی از جذابترین و معروفترین برجها در لهستان که به عنوان بخشی از دیوار شهر در قرن ۱۴، البته با عنوان یک برج راست ساخته شد. اما پس از خم شدن آن که احتمالا ناشی از ناپایداری زمین بوده است به یکی از جاذبههای توریستی تبدیل شد. انحراف آن در حال حاضر ۱۴۶ سانتی متر است.
برج اود کرک (Oude Kerk)، هلند
این کلیسای قدیمی که در سال ۱۲۴۶ ساخته شده قدیمیترین ساختمان در دلفت هلند است و برج در بین سالهای ۱۳۲۵ و ۱۳۵۰ به آن اضافه شده است. مردم محلی همواره ترس فرو ریختن این برج را داشتهاند.
برج بدوم ( Bedum)، هلند
زاویه این برج هم بیشتر از برج پیزا است. برج پیزا با ارتفاع ۵۵٫۸۶ متر حدود ۴ متر متمایل شده اما این برج ۳۵٫۷ متری ۲٫۱۶ متر انحراف دارد. پس اگر هر دو برج ارتفاع یکسانی داشتند شیب بودم بیش از پیزا خواهد بود.
دروازه اروپا، برج دروازه پایتخت و استادیوم المپیک
آسمان خراش ۵۲۰ فوتی دروازه آسمان ابوظبی، دارای ۱۸ درجه شیب باور نکردنی است. این برج با عنوان متمایلترین ساختمان ساخته شده توسط انسان در کتاب رکودهای جهانی گینس در سال ۲۰۱۰ نامگذاری شد. هسته آن برای اولین بار در جهان به صورت از پیش خمیده طراحی شده که شامل مقدار زیادی بتن تقویت شده با فولاد و همچنین ۴۹۰ شمع ۱۰۰ فوتی است. برجهای مونترال رسما بلندترین برج جهان با ارتفاعی حدود ۵۷۵٫۸ فوت است. برجهای دوقلو دروازه اروپا نیز دارای شیب ۱۵ درجه هستند.